Muzykoterapia

Muzykoterapia jest swoistą metodą terapeutyczną. Jest to metoda postępowania wielostronnie wykorzystująca wieloraki wpływ muzyki na psychosomatyczny ustrój człowieka. Poprzez różne elementy i rodzaje, zróżnicowane formy odbierania i uprawiania, muzyka wywiera leczniczy wpływ zarówno na dzieci, jak i osoby dorosłe. Nadrzędnym celem muzykoterapii jest pomaganie klientowi w aktualizowaniu pełnego potencjału ludzkiego, a nie rozwijanie muzycznych sprawności. Jest to proces leczenia muzyką, aby żyć.

Muzykoterapię wykorzystuje się w celu: 

• Ujawnienia i rozładowania zablokowanych emocji i napięć
• Osiągnięcia integracji w grupie, poprawy komunikacji
• Nauki odpoczynku i relaksacji
• Usprawnienia funkcji percepcyjno - motorycznych
• Uwrażliwienia na muzykę i przyrodę
• Wzmocnienia i ułatwienia rehabilitacji, procesu leczenia
• Poprawienia kondycji psychofizycznej, wzrostu pozytywnego nastawienia do życia i sił witalnych

Wskazania: 

• Dzieci z trudnościami w nauce czytania i pisania (dyslektycy)
• Dzieci nadpobudliwe, lękowe
• Z niską koordynacją ruchową, niepełnosprawni ruchowo
• Niedorozwoje, zahamowania, wycofania, mózgowe porażenie dziecięce

Terapia EEG Biofeedback

Terapia jest prowadzona indywidualnie dla każdego dziecka.

Terapia jest stosowana w przypadkach:

• zaburzeń uwagi i koncentracji
• zaburzeń zachowania
• rehabilitacji po urazach
• stanów lękowych
• dysgrafii, dyskalkulii, dysleksji
• apatii

Rytmika z umuzykalnieniem

Wychowanie muzyczne to ważny element przedszkolnej edukacji. Ćwiczy słuch i głos, uwrażliwia na tekst a niekiedy pozwala na odkrycie prawdziwych wokalnych talentów.

Moją przewodnią myślą jest to, że dzieci mają rzadki kontakt z muzyką żywą, więc staram się w czasie tych zajęć im to zrekompensować. Proponuję im różne zabawy przy muzyce oraz śpiew. Dzisiaj w domach rzadko niestety ten śpiew słychać, więc stwarzam ku temu okazję w przedszkolu.  Zachęcam dzieci do śpiewania i sama im śpiewam, kiedy one się bawią, tańczą lub grają na instrumentach.

Jakie są metody umuzykalniania przedszkolaków?
Odbywa się to poprzez zabawy ruchowe, naukę piosenek oraz bardzo ważne ćwiczenia słuchowe. Jest to nie tylko rozwijanie wrażliwości muzycznej ale także zdolności analizy słuchowej potrzebnej później do czytania. Wiadomo, że rozwój dziecka jest psychomotoryczny, całościowy i żadne zajęcia, w tym rytmika nie są oderwane od rzeczywistości, tylko jako część większej całości, służą wielu różnym umiejętnościom.

Jak są zorganizowane  zajęcia?
Podstawą jest oczywiście dobra zabawa. Wprowadzam sporo zabaw ludowych a obok nauki piosenek jest też nauka tańca. Uczymy się tańców różnych narodów; są to proste układy, które są bardzo lubiane i ciekawe dla dzieci a służą ogólnej koordynacji słuchowo ? ruchowej. 
Często gramy na instrumentach, są to instrumenty dziecięce, nazywane też instrumentami Orffa, od nazwiska Carla Orffa, który był kompozytorem i pedagogiem i opracował metody wykorzystywanie muzyki i rytmiki w pracy z dziećmi. 
Podczas grania liczy się przede wszystkim improwizacja, swobodna interpretacja, nie tylko jak grać, ale i na czym, stąd niekiedy improwizujemy też przy samym tworzeniu instrumentów, wyszukiwaniu rzeczy, z których można wydobyć dźwięki.

Wczesna nauka czytania

Metoda opracowana przez prof. Jagodę Cieszyńską jest skutecznym sposobem nabywania umiejętności czytania ze zrozumieniem. Wykorzystuje wiedzę o sekwencyjnych zdolnościach lewej półkuli mózgowej przy równoczesnym korzystaniu z symultanicznych sposobów przetwarzania bodźców językowych półkuli prawej.

Wszystkie zadania opierające się na pracy prawej półkuli mózgowej (globalne rozpoznawanie samogłosek, wyrażeń dźwiękonaśladowczych, rzeczowników w mianowniku) mają na celu wzbudzanie motywacji dziecka do nauki czytania oraz przeprowadzane są w taki sposób, aby jak najszybciej przejść do czytania analityczno-sekwencyjnego, lewopółkulowego.

Kolejność faz i wprowadzanie poszczególnych głosek oraz stopniowanie trudności zadań i pojawiania się paradygmatów sylab są dokładnie określone:

ETAP I OD SAMOGŁOSEK PRYMARNYCH DO SYLABY OTWARTEJ,
ETAP II OD SYLABY OTWARTEJ DO PIERWSZYCH WYRAZÓW,
ETAP III CZYTANIE SYLAB ZAMKNIĘTYCH,
ETAP IV CZYTANIE NOWYCH SYLAB OTWARTYCH I ZAMKNIĘTYCH,
ETAP V SAMODZIELNE CZYTANIE TEKSTÓW. SAMODZIELNE CZYTANIE TEKSTÓW.

Arteterapia

Arteterapia, której celem jest ujawnienie zahamowań blokujących poznanie, uczenie się, rozwój zdolności, kształtowanie osobowości, a także odkrycie nowych możliwości i osiągnięcie zmian w zachowaniu, może być realizowana przez:

• muzykoterapię
• teatroterapię
• bajkoterapię
• sztuki plastyczne

Terapia przez sztuki plastyczne - stosujemy techniki:

• malowanie przy sztalugach, na dużych arkuszach, na szkle, na ścianie
• lepienie z gliny, ciastoliny, masy solnej, masy papierowej
• wycinanki
• malowanie palcami i dłońmi
• odbijanie plam
• rozdmuchiwanie farby
• origami

Działania plastyczne wymagają twórczej postawy i rozwijają wyobraźnię, wzbogacają rozwój osobowości, rozwijają motorykę, usprawniają procesy psychiczne. Przyczyniają się do wyzwalania przeżyć emocjonalnych. Terapeutyczna funkcja sztuki polega na rozładowaniu lęków, kompleksów i napięć.

Zajęcia terapeutyczne w Sali Doświadczania Świata

Założeniem Sal Doświadczania Świata jest przebywanie w pomieszczeniu, w którym poddawani jesteśmy stymulacji zmysłów za pomocą gamy bodźców.

Sala Doświadczania Świata to realizacja programu zapewniającego osobom niepełnosprawnym:

• wyciszenie emocjonalne
• łagodzenie stresów
• relaks
• zabawę.

Dzięki tej terapii osoby z niej korzystające na nowo postrzegają świat, bardziej spontanicznie i osobiście. Poznają świat według własnej metody poprzez aktywację zmysłów, na podstawie własnego tempa i własnej decyzji.

Przebywanie w Sali Doświadczania Świata nie musi być nadzorowane przez specjalistów. Terapeutami mogą być rodzice. Ogromne znaczenie ma więź emocjonalna pomiędzy pacjentem a opiekunem. Wspólne przebywanie pogłębia i intensyfikuje kontakt, wpływa bardzo pozytywnie na więzi już istniejące, wyzwala nowe przeżycia, jest czymś więcej niż terapią. Sala Doświadczania Świata jest miejscem zabawy, rekreacyjnej i wielozmysłowej, dla osób z niepełnosprawnościami, które zapewnia im stymulację i odprężenie za pomocą zapachu, dotyku, dźwięku, koloru i światła.

Integracja Sensoryczna

Terapia polega na dostarczaniu dziecku takich bodźców, na jakie jego system nerwowy wykazuje największe zapotrzebowanie. Podczas terapii relacje zachodzące między procesami zmysłowymi i zachowaniem ruchowym kształtują i poprawiają połączenia synaptyczne w ośrodkowym układzie nerwowym.

Celem terapii SI jest poprawienie:

• Funkcjonowania emocjonalnego
• Zdolności wzrokowych i słuchowych
• Sprawności w zakresie dużej i małej motoryki
• Uwagi i koncentracji
• Samoświadomości i samooceny.

Zajęcia terapii integracji sensorycznej odbywają się w specjalnie wyposażonej sali terapeutycznej. Wyposażenie sali terapeutycznej musi przede wszystkim obejmować wiele urządzeń do stymulacji systemu przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego, ale również wzrokowego, słuchowego i węchowego (piłki rehabilitacyjne, równoważnie, deskorolki, topki, różnego rodzaju huśtawki, przedmioty o różnych fakturach materiałów, pomoce wydające różne dźwięki itp.).

Terapia psychomotoryczna

Terapia odbywa się w grupie, aby dać dziecku możliwość porównywania się z innymi, naśladownictwa i współdziałania. Grupa zachęca dziecko do wysiłku, warunki terapii zbliżają dziecko do naturalnych sytuacji funkcjonowania w społeczeństwie. Wszystkie czynności terapeutyczne sprzężone są z mową. Mowa reguluje ruch i jest utrwalana przez powtarzanie. Mowa stymuluje ruch, a ruch - wzajemnie - stymuluje mowę. Każde ćwiczenie jest zintegrowane, łączy doznania ruchowe, czuciowe, słuchowe, wzrokowe i emocjonalne. Wszystkie czynności są nazywane. Wynikiem terapii jest osiągnięcie przez dziecko możliwości optymalnego funkcjonowania w swoim środowisku, stosownie do wieku i predyspozycji psychofizycznych.

Terapia psychologiczna

Zadania psychologa:

• diagnoza psychologiczna mająca na celu ocenę poziomu rozwoju umysłowego i emocjonalno-społecznego dziecka w oparciu o wywiad kliniczny, obserwację zachowania dziecka oraz metody tekstowe i eksperymentalne, dostosowane do specyfiki zaburzeń i poziomu rozwoju dziecka;
• pogłębiona diagnoza funkcjonalna pozwalająca na szczegółową ocenę rozwoju dziecka w oparciu o diagnostykę neuropsychologiczną, eksperymentalną oraz zastosowanie specyficznych metod testowych;
• ustalanie z pozostałymi członkami zespołu kompleksowego programu terapeutycznego;
• indywidualne zajęcia terapeutyczne z zastosowaniem odpowiednich metod stymulacji rozwoju psychicznego;
• wspieranie rodziny w celu stworzenia warunków sprzyjających rozwojowi dziecka i terapii zaburzonych sfer;
• ocena postępów w rozwoju, weryfikacja diagnozy i planu terapii;
• przygotowywanie pisemnych opinii psychologicznych;
• ocena postępów w rozwoju: ponawianie diagnozy, weryfikacja planów terapii;
• prowadzenie dokumentacji wg obowiązujących przepisów.

Logorytmika

Prowadzą: Karolina Skowron-Kędzierska, Gabriela Tomajczyk

Cele zajęć:

• stymulowanie do sprawniejszego myślenia,
• koncentracja uwagi,
• rozwijanie umiejętności sprawnego wykonywania ruchu,
• wyrabianie szybkiej orientacji w czasie i przestrzeni,
• kształcenie cech charakteru: zdyscyplinowanie, porządek, aktywność, poczucie odpowiedzialności, umiejętność współdziałania w grupie,
• usprawnianie narządów mowy,
• usprawnianie słuchowe i ruchowe dzieci z zaburzeniami mowy,
• wykształcanie form kontaktów społecznych.

Terapia logopedyczna

Na początku roku szkolnego logopeda przeprowadza wśród dzieci 3, 4 i 5-letnich przesiewowe testy logopedyczne, które pozwalają ocenić poziom rozwoju mowy. W naszych przedszkolach grupowe zajęcia logopedyczne odbywają się codziennie. Dodatkowo prowadzone są zajęcia indywidualne z dziećmi, które mają wady wymowy. Ćwiczenia te mają na celu wspomaganie rozwoju mowy, odbywają się w formie zabawowej. Stopień trudności oraz zakres ćwiczeń dostosowany jest do danej grupy wiekowej.

Fizjoterapia

W czasie zajęć dziecko dąży do uzyskania prawidłowej postawy ciała oraz korygowania własnej sylwetki. Ze względu na trudność wykonywanych ćwiczeń zajęcia są urozmaicone poprzez dużą ilość zabaw.

Podczas zajęć dzieci wyrabiają świadomość potrzeby utrzymania prawidłowej postawy ciała oraz zdobywają umiejętność zastosowania ćwiczeń oddechowych. Ćwiczenia gimnastyczne są dostosowane do rodzaju wady, wieku i rozwoju dziecka.

Ruch Rozwijający wg Weroniki Sherborne

Zajęcia mają na celu wyrównanie psychomotorycznych deficytów rozwojowych dzieci. Metoda wspomaga rozwój wszystkich sfer: poznawczej, emocjonalnej, społecznej i fizycznej. W metodzie W. Sherborne wyróżnia się kilka kategorii ruchu:

• ruch prowadzący do poznania własnego ciała;
• ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem fizycznym;
• ruch prowadzący do współdziałania w grupie;
• ruch kreatywny;
• ruch wiodący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem.

Wszystkie zajęcia zawierają element relaksu i ich zadaniem jest wykształcenie umiejętności osiągania stanu odprężenia.
Omawiana metoda terapii ma na celu rozwijanie:

• świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego;
• świadomości przestrzeni i działania w niej;
• dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

Zajęcia Metodą Dobrego Startu

Metoda dobrego startu to system ćwiczeń oddziałujących na procesy instrumentalne: percepcyjne i motoryczne. Zasadniczą rolę odgrywają trzy elementy: wzrokowy (wzory graficzne), słuchowy (piosenka) i motoryczne (wykonywanie ruchów zorganizowanych w czasie i przestrzeni, odtwarzanie wzorów graficznych, zharmonizowanych z rytmem piosenki). Celem jest integrowanie funkcji wzrokowo-słuchowo-ruchowych i harmonizowanie wszystkich funkcji psychomotorycznych. Dzięki temu  dochodzi do wykształcenia prawidłowej orientacji czasowo-przestrzennej, możliwości wykonywania ruchów dowolnych, coraz lepiej zorganizowanych.

Metoda dobrego startu oprócz rozwijania percepcji, motoryki i integracji percepcyjno-motorycznej kształci zdolność rozumienia i operowania symbolami abstrakcyjnymi, co ma szczególne znaczenie dla dzieci rozpoczynających naukę szkolną. Zespołowa forma prowadzenia zajęć ułatwia nawiązanie kontaktów społecznych i uczy współdziałania dzieci mające trudności w przystosowaniu się lub zaburzone emocjonalnie.